Rozłącznik izolacyjny (ang. switch-disconnector[1]) - łącznik elektryczny (rozłącznik) spełniający jednocześnie dwie funkcje:
- przewodzenia prądu w warunkach znamionowych, podczas przetężenia (w tym zwarcia, przez odpowiednio zdefiniowany czas) oraz rozłączania obwodu w warunkach znamionowych i zakłóceniowych,
- izolowanie, czyli spełnienie własności izolacyjnych zapewniających bezpieczną pracę obsługi.
Pamiętać należy że pojęcie bezpiecznej przerwy izolacyjnej funkcjonuje w przypadku urządzeń SN i WN, a nie jest wymagane przy urządzeniach niskiego napięcia. Pozycja dźwigni rozłącznika izolacyjnego informuje jednoznacznie o jego załączeniu bądź rozłączeniu, umożliwiając bezpieczną pracę.
Aparat spełniający powyższe wymagania według normy IEC/EN 60947-3 ma naniesioną na obudowę przytoczoną normę oraz oznakowany jest odpowiednim symbolem. Tylko takie kryteria uprawniają producenta do określenia swojego aparatu jako rozłącznik izolacyjny.
